ÖĞRETMEN OLABİLMEK…

Bir hayata dokunabilme çabasının her bir zerresini varlıklarıyla hissetmek… Küçük bir tebessümlerine, heyecanlarına, ümit tohumlarına güvenle, huzurla, gururla bakakalmak…  Attıkları her bir adımı, ilerleyen her bir gelişim evresini sevgiyle kucaklayabilmek… Üzerinizde hissettiğiniz gıpta bakışlarıyla ile birlikte minnet duygusuyla tanışmak…

Yaşadığınız her bir olumsuzluk  için mücadele ruhumuzla savaş verebilmek… İyikilerin yolunu açıp; keşkelerin nutuklarından dersler çıkararak doğru yol kervanına katılabilmek…

Bir gün yol ayrımına geleceğini bile bile başka diyarlara doğru yol almalarına hevesle, hüzünle, gururla bakakalmak… Minyatür gönüllerde yer edinebilmek ve bunu hazinenin kapılarını açabilmek ile eş tutmak ..

Bir anne-baba rolüne bürünüp; dertleriyle dertlenip, hüzünleriyle kederlenip, sevinçleriyle neşe bulabilmek… Minyatürün geleceğini düşünüp, o hayal içerisinde yer edinmeseniz de uzaktan uzaktan eyvallah diyebilmek…  Gurur deryasında bir damla olabilmek…

En önemlisi, en güzeli ve en zirvesi bir öğretmen olabilmek… Yüzlerce bakışın odağında olup her türlü duygu yüklü gözle karşı karşıya gelebilmek… Gözlerdeki her bir duygunun, hüznün, övgünün, kızgınlığın, umudun, iyikilerin, keşkelerin yansımalarını üzerinde hissedebilmek…

Zirvenin hakkını verebilme çabası, hayata bir amaç merdiveni dayamak gibi… Bu merdivenin her basamağında yenidünyalara kapı aralayıp; yeni hazinelerle karşılaşmak,           öğretmen olabilmek, zirvelerde kalabilmek, giden her bir küçük hazinenin ardından               gururla, hüzünle, sevinçle bakıp gelecek adına umut damlalarının denizinde           yelken açmak…

  ÖĞRETMEN OLMAK…